Sieci radiowe WLAN (Wireless Local Area Network) są coraz popularniejszą alternatywą dla tradycyjnych sieci lokalnych. Umożliwiają łączność na odległość od kilkuset metrów nawet do kilku kilometrów (z użyciem specjalnej anteny), bez potrzeby układania kabli, za pomocą fal radiowych.
Urządzenia działają w paśmie 2.4 GHz, zgodnie ze standardem IEEE 802.11. Kolejne wersje tego standardu określają coraz większe przepustowości łącza - wersja 802.11b zapewnia 11Mbit/s, 802.11 g 22Mbit/s, a obecnie (maj 2006) dopracowywany jest standard 802.11n obsługujący transfer na poziomie przekraczającym 500 Mbit/s. Używanie wyżej wymienionego pasma nie wymaga w większości krajów świata (w tym w Polsce) żadnych zezwoleń i koncesji.
Możliwa jest zarówno współpraca dwóch (lub więcej) urządzeń w trybie 'peer-to-peer', jak i tworzenie sieci z tzw. punktem dostępowym, czyli centralną jednostką, z którą łączą się wszystkie urządzenia klienckie, ona zaś sama często pełni funkcję switch'a łączącego sieć radiową z jakąś siecią "tradycyjną". W pierwszym przypadku mamy do czynienia z typem sieci Ad-Hoc, w drugim z Managed lub Infrastructure (używane są oba określenia).
W ramach używanej częstotliwości wyróżnianych jest zwykle kilkanaście kanałów, odpowiadających konkretnym częstotliwościom w ramach ogólnego pasma. Komunikujące się urządzenia muszą korzystać z tego samego kanału. Możliwe jest ustawienie go na stałe przy konfiguracji sieci, większość urządzeń potrafi także skanować dostępne częstotliwości w poszukiwaniu punktu dostępowego.
Kolejnym ważnym parametrem sieci jest jej identyfikator (zwykle określany skrótem ESSID) - jest to dowolna nazwa (tekst), która identyfikuje sieć - wszystkie komunikujące się urządzenia muszą używać tego samego identyfikatora (choć niektóre punkty dostępowe można skonfigurować, aby przyjmowały np. identyfikator 'any').
Należy zwrócić uwagę, że (zwłaszcza w połączeniu ze skanowaniem kanałów i automatycznym uzyskiwaniem identyfikatora sieci) sieć WLAN jest narażona na "nieautoryzowane" podłączanie się do niej oraz podsłuchiwanie przesyłanych danych. Pewnym zabezpieczeniem może być stosowanie szyfrowania WEP (Wireless Equivalent Privacy) będącego częścią standardu 802.11, niemniej obecne wersje uważane są za zbyt słabe, aby zapewnić bezpieczeństwo. Kwestie bezpieczeństwa sieci WLAN przekraczają jednak zakres tego dokumentu, więcej informacji można znaleźć np. w Wireless LAN Security FAQ.
| Poprzedni | Spis treści | Następny |
| System Debian | Początek rozdziału | Konfiguracja karty WLAN pod Linuksem |